Veranderen stage en Springbreak
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
29 April 2014 | Mexico, Villahermosa
Wow, met het bedenken van de titel kom ik erachter dat ik al halverwege ben!
Ik ben vorige week van stage veranderd. Ik liep vanaf het begin af aan ook stage bij een ander bedrijf en heb besloten de resterende tijd daar af te maken.
De reden is dat ik op het centrum met paarden niet genoeg uren maak. Er zijn gewoon veel te weinig cliënten waarvoor ik hier stage kwam lopen. De ene keer zijn er heel veel cliënten voor de psychotherapie en coaching door middel van paarden, de andere keer heel weinig.
Ik heb het nu zo afgesproken dat ik nog wel op zaterdag blijf komen, want ik vind het voor de rest wel heel leuk en interessant!
Mijn ‘nieuwe’ stageplek is bij DIF. Spaans: Sistema Nacional para el Desarrollo Integral de la Familia; SNDIF of gewoon DIF) is een Mexicaans publiek instituut voor psychologische hulp die zich focust op het versterken en verbeteren van Mexicaanse families. Ze werken met de systeemtheorie. Die houdt in dat als iemand zich aanmeldt met een probleem, de rest van de familie ook bij de sessies betrokken wordt. Vaak is er sprake van een geheel van problemen en die worden dan door middel van oplossingsgerichte therapie vrij snel opgelost. Wat dat betreft verschilt het niet zoveel van de coaching door middel van paarden die ook vanuit systeem- en oplossingsgerichte therapie werkt, dus was het voor Saxion niet zo’n groot probleem om te wisselen.
Daarnaast komen bij DIF zowel ‘Coaching, counseling en training’ als wel ‘Diagnostiek’ als wel ‘Preventie’ aan bod. Mijn stagedocent vond het dus een goed idee, zeker omdat ik het centrum ernaast kan doen op zaterdag.
Het betekent wel dat ik nu 4 dagen per week met lange broek en blouse van DIF op kantoor zit. Van met korte broek buiten tussen de paarden, naar zitten en luisteren is wel een groot verschil, maar wel weer een nieuwe uitdaging. Zo krijg ik van alles een beetje mee en kan ik mijn tijd hier dus optimaal benutten. Ik ben ook verhuis. Aangezien ik niet meer volledig stage loop bij Rafael en Patricia, ben ik verhuisd naar Gwen, mijn stagebegeleider. Het is een leuk mens en ik kan heel goed met haar opschieten! Ze woont in een bewaakt dorp en er is een zwembad. Niiiiiiice. :D
Springbreak
En van al dat geregel en dat harde werken, word je natuurlijk moe en moet er uitgerust worden. Het kwam zo uit dat ze hier niet alleen paasmaandag vrij hebben, maar gewoon een hele week en de scholen zelfs twee weken. Ik was dus vrij. Voor de grap even gekeken naar vliegtickets, je weet maar nooit en jawel, het was prima betaalbaar. :D
Je moest 2 uur van te voren op het vliegveld aanwezig zijn, dus Hollands-braaf stond ik 2 uur voor tijd op het vliegveld. Het was 5 minuten rijden van Gwens huis. Ik kwam binnen en er stond niemand in de rij voor mijn luchtvaartmaatschappij VivaAerobus (de Ryanair van Mexico) dus ik was meteen aan de beurt. Ik hoefde alleen mijn paspoort te laten zien en ik kreeg mijn ticket. Toen gelijk door naar de bagagecontrole (ik had alleen handbagage) en ook dat duurde 2 seconden, dus 1 uur en 58 minuten voor tijd was ik overal al doorheen… Gelukkig had ik mijn Ereader en iPod mee, dus ging de tijd wel snel. De vlucht duurde een uurtje en toen stond ik weer in Cancún. Meteen in de goede bus naar het centrum en meteen de goede weg naar het hostel gelopen. Ik ging weer naar hetzelfde hostel als de eerste dag. Die avond niet zoveel gedaan en de volgende ochtend ontbeten met Australiër Eric, die vroeg of ik mee ging naar Isla Mujeres, een eilandje bij Cancún. Si, prima. Toen we daar aankwamen betrok de lucht in 2 seconden en begon het te regenen. We gingen maar ergens lunchen en nadat het KEIHARD had geregend, was het weer droog en scheen de zon weer. Op het strand kwamen we een vriend van Eric tegen (Het krioelt hier van de Australiërs) en hebben we bij hun gezeten. Ik heb mijn antiverbrandbeleid to the next level gebracht met factor 90 (!) En serio. Vanuit Nederland had ik factor 20 meegebracht (anders word je toch niet bruin!!) Maar die zon hier, is anders. Zelfs met 2 keer factor 90 en 45 minuten zon nog iets rood. Het is gewoon niet goed voor je om hier in de zon te zitten. Ik word wel bruin, maar heeel ietsjes per keer. En dat nog 2,5 maand, komt allemaal goed.
’s Avonds zou Dave aankomen. Ik ken Dave van Malta, 2 jaar geleden. Thirza en ik zaten daar in een hostel en hij was daar de barman. Contact gehouden en meer contact toen het duidelijk werd dat ik naar Mexico ging. Hij was de enige Mexicaan die ik überhaupt kende. Toevallig was hij nu op vakantie, hij woont en werkt namelijk in Oslo. Hij gaf de data door dat hij in Cancún was en dat kwam uit met mijn vrije week, dus spraken we af.
Eerst ging ik ’s avonds nog even op stap met wat meisjes uit het hostel en toen ik daarvan terugkwam was Dave er! Whoehoe!
Volgende dag gingen we met Dave, Eric, andere Australiër Chris en Mexicaanse Natalia naar Playa Delfines. Het strand waar ik de eerste dag dat ik in Cancún was ook was geweest, maar nu om te zonnen/zwemmen.
Na een uurtje hadden we honger (uiteraard) en gingen we naar het centrum van de hotelstrip, waar de grote uitgaansgelegenheden zijn, Coco Bongo, Congo (was ik die avond ervoor geweest), Mandala en meer. Daar pizza gegeten en biertje gedronken op het balkon dat uitkeek op het strand van Coco Bongo.
Daarna bij Oxxo rum, cola, water, ijs, bekers en Sabritas (Chips <3) gehaald en een feestje gehouden op het strand. We werden vrienden met de DJ die daar stond, dus hij draaide alle liedjes die we aanvroegen. Erg gezellig!
’s Avonds ging ik met een grote groep van het Hostel naar Mandala, een grote discotheek, maar mwaaaah. De uitgaansgelegenheden zijn er zó voor gemaakt om je de beste avond van je leven te geven, dat het een beetje overdreven is. Een beetje gemaakt, dus ik vond er niet zoveel aan en ging terug naar het hostel.
De volgende dag afscheid genomen van iedereen en Dave en ik gingen met de bus naar Playa del Carmen. Een uurtje rijden langs de grootste en meest luxe resorts die ik ooit heb gezien, man o man, vermaak en comfort voor alles.
Toen we aankwamen in Playa was ik meteen wat meer op mijn gemak. Het is een supermooi centrum met een Europese sfeer, niet dat overdreven Amerikaanse van Cancún.
Na een tijdje zoeken vonden we ons hostel en kwamen we meteen in gesprek met twee jongens uit Zwitserland en dronken daar kalmpjes een tequilaatje mee. Daarna meer mensen ontmoet en het was heel gezellig. We gingen op stap en opeens waren we Dave kwijt. Na een tijdje kwam hij terug en zei dat we mee moesten komen. Via een gang en een trap kwamen we uit in een Salsabar met alleen maar Mexicanen. Voelde weer erg vertrouwt, het begint echt te wennen. Het lijkt wel of ik me meer Mexicaan voel, dan toerist, haha. Daar heb ik de leukste avond gehad.
Volgende dag met Dave en de Zwitsers naar het strand en daar is mijn tasje gestolen. Verdorie, alles weg. Ik was even in paniek, omdat ik dacht dat mijn telefoon erin zat, maar gelukkig zat die aan de lader. Wat niet zo handig was, was dat ik toevallig die dag beide passen mee had, pin en credit. Wat je nooit doet en zeker niet naar het strand mee neemt, maar goed ik was gewoon dom. Gelukkig zat er wat cash betreft niet zoveel in, 50 pesos ofzo, ik had dus mijn pinpas mee om te pinnen.
Zonder passen kun je niet zoveel, maar gelukkig kan ik internetbankieren met mijn telefoon, dus heb ik geld overgemaakt naar Dave en heeft hij voor mij gepind. Hij werd door een medewerker van het hostel meteen ‘Handsome ATM’ genoemd, haha. Wat ook in mijn tasje zat, was mijn camera… Gelukkig had ik de meeste foto’s er al afgehaald, maar de foto’s van Cancún en Playa heb ik dus niet.
Sukkelll, ja ja, ik weet het...
Die middag voor het eerst in mijn leven sushi gegeten. WAAROM heb ik dat zo lang uitgesteld! Het is echt fantastisch. Dave heeft er veel verstand van, dus hij wist precies wat te bestellen. Nomnomnom. Ik ben fan.
’s Avonds in het hostel een film gekeken. Ze had een grote tv op de muur geschilderd en er met een beamer de film op geprojecteerd. In de hangmat, met een piña colada, het kan slechter. Daarna nog even op stap en toen we terugkwamen zat er een RACOON op het afdak van het hostel. Fascinerend.
De laatste dag van mijn minivakantie gingen we naar een Cenote. Ik weet niet precies hoe dat ontstaan is, maar het is een gat in de grond, met kristalhelder water en onderwatergangen die in grotten uitkomen. Je kon er duiken, maar wij hebben alleen gesnorkeld, wat ook echt supermooi was. Heel veel vissen in verschillende kleuren, echt prachtig Er was ook een rots waar je vanaf kon springen. 5 meter. Dat is hoog. Ik dacht, dit kan ik wel. Na 3 keer bedenken, zonder te denken gesprongen. Maar wát een hoogte, zeg!!! Het duurde echt heel lang voordat ik het water raakte en in de tussentijd hang je gewoon in de lucht. Geweldig en verschrikkelijk tegelijktertijd. ‘How was it, Martine?’ ‘Awesome’ ‘Want to go again?’ ‘Never’. :D
’s Avonds nog een drankje gedaan in het hostel en afscheid genomen van Dave. Het hostel zat voor die nacht vol en hij bleef die nacht in een hotel slapen. ’s Morgens met de Zwitsers richting vliegveld. 1 Zwitser ging naar huis, 1 naar Costa Rica en ik terug naar Villahermosa, terug naar het ‘echte leven’.
Het was fantastisch om allemaal nieuwe mensen te leren kennen die op superveel plaatsen in de wereld zijn geweest. Zo leuk om al die verschillende verhalen te horen en van mijn kant hoe het is om in Mexico te wonen. Het was echt een fantastische week en ik heb weer nieuwe kracht om nog even 2 maanden keihard mijn best te doen op stage.
Ik ben vorige week van stage veranderd. Ik liep vanaf het begin af aan ook stage bij een ander bedrijf en heb besloten de resterende tijd daar af te maken.
De reden is dat ik op het centrum met paarden niet genoeg uren maak. Er zijn gewoon veel te weinig cliënten waarvoor ik hier stage kwam lopen. De ene keer zijn er heel veel cliënten voor de psychotherapie en coaching door middel van paarden, de andere keer heel weinig.
Ik heb het nu zo afgesproken dat ik nog wel op zaterdag blijf komen, want ik vind het voor de rest wel heel leuk en interessant!
Mijn ‘nieuwe’ stageplek is bij DIF. Spaans: Sistema Nacional para el Desarrollo Integral de la Familia; SNDIF of gewoon DIF) is een Mexicaans publiek instituut voor psychologische hulp die zich focust op het versterken en verbeteren van Mexicaanse families. Ze werken met de systeemtheorie. Die houdt in dat als iemand zich aanmeldt met een probleem, de rest van de familie ook bij de sessies betrokken wordt. Vaak is er sprake van een geheel van problemen en die worden dan door middel van oplossingsgerichte therapie vrij snel opgelost. Wat dat betreft verschilt het niet zoveel van de coaching door middel van paarden die ook vanuit systeem- en oplossingsgerichte therapie werkt, dus was het voor Saxion niet zo’n groot probleem om te wisselen.
Daarnaast komen bij DIF zowel ‘Coaching, counseling en training’ als wel ‘Diagnostiek’ als wel ‘Preventie’ aan bod. Mijn stagedocent vond het dus een goed idee, zeker omdat ik het centrum ernaast kan doen op zaterdag.
Het betekent wel dat ik nu 4 dagen per week met lange broek en blouse van DIF op kantoor zit. Van met korte broek buiten tussen de paarden, naar zitten en luisteren is wel een groot verschil, maar wel weer een nieuwe uitdaging. Zo krijg ik van alles een beetje mee en kan ik mijn tijd hier dus optimaal benutten. Ik ben ook verhuis. Aangezien ik niet meer volledig stage loop bij Rafael en Patricia, ben ik verhuisd naar Gwen, mijn stagebegeleider. Het is een leuk mens en ik kan heel goed met haar opschieten! Ze woont in een bewaakt dorp en er is een zwembad. Niiiiiiice. :D
Springbreak
En van al dat geregel en dat harde werken, word je natuurlijk moe en moet er uitgerust worden. Het kwam zo uit dat ze hier niet alleen paasmaandag vrij hebben, maar gewoon een hele week en de scholen zelfs twee weken. Ik was dus vrij. Voor de grap even gekeken naar vliegtickets, je weet maar nooit en jawel, het was prima betaalbaar. :D
Je moest 2 uur van te voren op het vliegveld aanwezig zijn, dus Hollands-braaf stond ik 2 uur voor tijd op het vliegveld. Het was 5 minuten rijden van Gwens huis. Ik kwam binnen en er stond niemand in de rij voor mijn luchtvaartmaatschappij VivaAerobus (de Ryanair van Mexico) dus ik was meteen aan de beurt. Ik hoefde alleen mijn paspoort te laten zien en ik kreeg mijn ticket. Toen gelijk door naar de bagagecontrole (ik had alleen handbagage) en ook dat duurde 2 seconden, dus 1 uur en 58 minuten voor tijd was ik overal al doorheen… Gelukkig had ik mijn Ereader en iPod mee, dus ging de tijd wel snel. De vlucht duurde een uurtje en toen stond ik weer in Cancún. Meteen in de goede bus naar het centrum en meteen de goede weg naar het hostel gelopen. Ik ging weer naar hetzelfde hostel als de eerste dag. Die avond niet zoveel gedaan en de volgende ochtend ontbeten met Australiër Eric, die vroeg of ik mee ging naar Isla Mujeres, een eilandje bij Cancún. Si, prima. Toen we daar aankwamen betrok de lucht in 2 seconden en begon het te regenen. We gingen maar ergens lunchen en nadat het KEIHARD had geregend, was het weer droog en scheen de zon weer. Op het strand kwamen we een vriend van Eric tegen (Het krioelt hier van de Australiërs) en hebben we bij hun gezeten. Ik heb mijn antiverbrandbeleid to the next level gebracht met factor 90 (!) En serio. Vanuit Nederland had ik factor 20 meegebracht (anders word je toch niet bruin!!) Maar die zon hier, is anders. Zelfs met 2 keer factor 90 en 45 minuten zon nog iets rood. Het is gewoon niet goed voor je om hier in de zon te zitten. Ik word wel bruin, maar heeel ietsjes per keer. En dat nog 2,5 maand, komt allemaal goed.
’s Avonds zou Dave aankomen. Ik ken Dave van Malta, 2 jaar geleden. Thirza en ik zaten daar in een hostel en hij was daar de barman. Contact gehouden en meer contact toen het duidelijk werd dat ik naar Mexico ging. Hij was de enige Mexicaan die ik überhaupt kende. Toevallig was hij nu op vakantie, hij woont en werkt namelijk in Oslo. Hij gaf de data door dat hij in Cancún was en dat kwam uit met mijn vrije week, dus spraken we af.
Eerst ging ik ’s avonds nog even op stap met wat meisjes uit het hostel en toen ik daarvan terugkwam was Dave er! Whoehoe!
Volgende dag gingen we met Dave, Eric, andere Australiër Chris en Mexicaanse Natalia naar Playa Delfines. Het strand waar ik de eerste dag dat ik in Cancún was ook was geweest, maar nu om te zonnen/zwemmen.
Na een uurtje hadden we honger (uiteraard) en gingen we naar het centrum van de hotelstrip, waar de grote uitgaansgelegenheden zijn, Coco Bongo, Congo (was ik die avond ervoor geweest), Mandala en meer. Daar pizza gegeten en biertje gedronken op het balkon dat uitkeek op het strand van Coco Bongo.
Daarna bij Oxxo rum, cola, water, ijs, bekers en Sabritas (Chips <3) gehaald en een feestje gehouden op het strand. We werden vrienden met de DJ die daar stond, dus hij draaide alle liedjes die we aanvroegen. Erg gezellig!
’s Avonds ging ik met een grote groep van het Hostel naar Mandala, een grote discotheek, maar mwaaaah. De uitgaansgelegenheden zijn er zó voor gemaakt om je de beste avond van je leven te geven, dat het een beetje overdreven is. Een beetje gemaakt, dus ik vond er niet zoveel aan en ging terug naar het hostel.
De volgende dag afscheid genomen van iedereen en Dave en ik gingen met de bus naar Playa del Carmen. Een uurtje rijden langs de grootste en meest luxe resorts die ik ooit heb gezien, man o man, vermaak en comfort voor alles.
Toen we aankwamen in Playa was ik meteen wat meer op mijn gemak. Het is een supermooi centrum met een Europese sfeer, niet dat overdreven Amerikaanse van Cancún.
Na een tijdje zoeken vonden we ons hostel en kwamen we meteen in gesprek met twee jongens uit Zwitserland en dronken daar kalmpjes een tequilaatje mee. Daarna meer mensen ontmoet en het was heel gezellig. We gingen op stap en opeens waren we Dave kwijt. Na een tijdje kwam hij terug en zei dat we mee moesten komen. Via een gang en een trap kwamen we uit in een Salsabar met alleen maar Mexicanen. Voelde weer erg vertrouwt, het begint echt te wennen. Het lijkt wel of ik me meer Mexicaan voel, dan toerist, haha. Daar heb ik de leukste avond gehad.
Volgende dag met Dave en de Zwitsers naar het strand en daar is mijn tasje gestolen. Verdorie, alles weg. Ik was even in paniek, omdat ik dacht dat mijn telefoon erin zat, maar gelukkig zat die aan de lader. Wat niet zo handig was, was dat ik toevallig die dag beide passen mee had, pin en credit. Wat je nooit doet en zeker niet naar het strand mee neemt, maar goed ik was gewoon dom. Gelukkig zat er wat cash betreft niet zoveel in, 50 pesos ofzo, ik had dus mijn pinpas mee om te pinnen.
Zonder passen kun je niet zoveel, maar gelukkig kan ik internetbankieren met mijn telefoon, dus heb ik geld overgemaakt naar Dave en heeft hij voor mij gepind. Hij werd door een medewerker van het hostel meteen ‘Handsome ATM’ genoemd, haha. Wat ook in mijn tasje zat, was mijn camera… Gelukkig had ik de meeste foto’s er al afgehaald, maar de foto’s van Cancún en Playa heb ik dus niet.
Sukkelll, ja ja, ik weet het...
Die middag voor het eerst in mijn leven sushi gegeten. WAAROM heb ik dat zo lang uitgesteld! Het is echt fantastisch. Dave heeft er veel verstand van, dus hij wist precies wat te bestellen. Nomnomnom. Ik ben fan.
’s Avonds in het hostel een film gekeken. Ze had een grote tv op de muur geschilderd en er met een beamer de film op geprojecteerd. In de hangmat, met een piña colada, het kan slechter. Daarna nog even op stap en toen we terugkwamen zat er een RACOON op het afdak van het hostel. Fascinerend.
De laatste dag van mijn minivakantie gingen we naar een Cenote. Ik weet niet precies hoe dat ontstaan is, maar het is een gat in de grond, met kristalhelder water en onderwatergangen die in grotten uitkomen. Je kon er duiken, maar wij hebben alleen gesnorkeld, wat ook echt supermooi was. Heel veel vissen in verschillende kleuren, echt prachtig Er was ook een rots waar je vanaf kon springen. 5 meter. Dat is hoog. Ik dacht, dit kan ik wel. Na 3 keer bedenken, zonder te denken gesprongen. Maar wát een hoogte, zeg!!! Het duurde echt heel lang voordat ik het water raakte en in de tussentijd hang je gewoon in de lucht. Geweldig en verschrikkelijk tegelijktertijd. ‘How was it, Martine?’ ‘Awesome’ ‘Want to go again?’ ‘Never’. :D
’s Avonds nog een drankje gedaan in het hostel en afscheid genomen van Dave. Het hostel zat voor die nacht vol en hij bleef die nacht in een hotel slapen. ’s Morgens met de Zwitsers richting vliegveld. 1 Zwitser ging naar huis, 1 naar Costa Rica en ik terug naar Villahermosa, terug naar het ‘echte leven’.
Het was fantastisch om allemaal nieuwe mensen te leren kennen die op superveel plaatsen in de wereld zijn geweest. Zo leuk om al die verschillende verhalen te horen en van mijn kant hoe het is om in Mexico te wonen. Het was echt een fantastische week en ik heb weer nieuwe kracht om nog even 2 maanden keihard mijn best te doen op stage.
-
29 April 2014 - 20:29
Sabine Meulhof:
Hey!
Ik zag je post op FB en was wel even nieuwsgierig naar jouw sombrero- avonturen.
Buiten het pasjes-incident lijkt het echt een paradijs op aarde; al die mooie plekken, leuke mensen, interessant werk etc. Klinkt echt heel goed, Martine! Good for you! :)
Veel plezier nog daar! (Niet dat je het nodig hebt, want dat komt vast goed) -
29 April 2014 - 21:10
Jelmer:
Goed verhaal Martine, leest ook zo makkelijk weg.
heb je het ook nog over de keet gehad? wat me heel goed kan voorstellen hoor;)
Volle Wille nog!
Gr uit Loo -
29 April 2014 - 21:11
Clasine:
Hola Martine,
Ondanks het gestolen tasje, een fantastische break, van een toch al niet saai verblijf in Mexico, lijkt me zo. Jammer dat er geen foto's zijn, maar jouw 'levendige' manier van verslag doen, maakt veel goed.
Veel succes met je verdere stage en uiteraard, que te diviertas! -
29 April 2014 - 21:21
Yvonne:
Hey Martine,
Wat kut van je tasje, maar gelukkig zijn dat maar bezittingen en valt er altijd wel wat op te vinden.
Super goed om te horen dat je nu iig helemaal goed op je plek zit!
En super jaloers dat je zoveel toffe dingen hebt gedaan!
Heel leuk om alles zo te lezen, en we moeten snel weer skypen. (Dan regel ik even de mac van Marc aangezien mijn laptop stom doet, haha)
Het gaat allemaal zoooo snel! Heel veel plezier nog deze 2 maandjes en hopelijk spreek ik je snel!!
XXX
En groetjes uit het niet zo heel erg spannende Enschede! -
29 April 2014 - 21:44
De Mama:
Je nieuwe passen zijn er. Stuur je me even een mailtje met het adres waar ze naartoe moeten? Ik denk dat ik ze apart verstuur, heb je in ieder geval IETS als er weer wat verdwijnt ;-O Ga nu uitzoeken wat de beste manier is...
En verder: prachtige verhalen~! Houen zo! xxx -
29 April 2014 - 22:11
De Zus:
AAAAAHHH!!! Fantastisch weer! Hoest nu met de pazzn afgelopen? Krijg je nieuwe binnen? Wel alles geblokkeerd? Nu lopen er dus al twee Midden-Amerikanen met Platvoet-camera's rond. Criminelen..
Leuk dat je lentepauze zo'n succes was. Hier begint 't échte echte leven weer. Ik moet weer aan de bak. Met je niece gaat alles goed. Vandaag d'r eerste schaterlach. Best. Sound. Ever.
Groeten van ons, ook van Tonny, ookal weet hij dat niet. X
-
29 April 2014 - 22:12
En Alweer De Zus:
O, en Australiërs die Chris heten.. Begin maar vast met tellen ;-) -
29 April 2014 - 22:16
Eigenlijk Ook De Zus Maar Dat Lijkt Zo Stalkerig:
En Niét naar Coco Bongo gaan! Da's duur en leem. Heb je trouwens wel aangifte gedaan? Anders krijg je niks terug van de verzekering. Heb destijds daardoor nog 100 euro tetuggekregen voor mijn camera. -
29 April 2014 - 22:17
Niet De Zus:
Is het echt nog maar twee maanden!? -
29 April 2014 - 22:19
Carlijn:
Als je terugkomt gaan we met z'n drieen sushi eten. Met pap, zonder mam. Want die moet ervan kotsen ;-) -
30 April 2014 - 08:54
De Pappa:
Dat van die sushi lijkt me een prima idee. Cenotes zijn het resultaat van erosie aan de rand van een enorme inslagkrater op Yucatan die in verband gebracht wordt met het uitsterven van de dinosaurussen. Ik heb een kaartje gehad (kwijt) waarop die cenotes waren vastgelegd en die vormen een perfecte cirkel om die krater. Ik vind het geweldig dat je in zo'n indrukwekkend stuk aardgeschiedenis hebt kunnen snorkelen. Wow!
Mooie verhalen verder. Veel plezier nog
de pappa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
