De reis
Door: Martine
Blijf op de hoogte en volg Martine
22 Februari 2014 | Mexico, Cancún
Woensdag 4:12u... klopklop, 'Martine? we gaan.'
Béétje vergeten de wekker te zetten, op alleen maar de belangrijkste dag van het jaar. Gelukkig was ik verder startklaar, dus bed uitgerold, in de kleren, in de auto. Onderweg naar Düsseldorf regende het, maar dat is altijd fijn als je weggaat. Daar aangekomen waren we vroeg, dus tijd zat voor alles. Na het inchecken was het tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Tot over een halfjaar!
Daarna ging alles prima. In het vliegtuig zat ik in het midden met 4 stoelen naast elkaar op een buitenste stoel met een stoel naast mij vrij, chill. Iedere 2 uur kregen we te eten en te drinken en ik heb 5 films gekeken. Prima reis. Aangekomen in Cancún stond er een lánge rij voor de buitenlanders die Mexico in wilden. Ik ging voor het toeristenvisum van 180 dagen, maar had op forums verschillende verhalen gelezen over allerlei verhalen van mensen die het hemd van het lijf gevraagd werd over inkomens, het eventueel garant staan van iemand voor jouw inkomen, het doel van je bezoek, dat je álle adressen moest weten van waar je heen ging, dus daar maakte ik me uiteraard druk om. Na 3 kwartier was ik aan de beurt. (Bij een jongen die 13 leek, maar ik neem aan dat ie dat niet was.)
'Hola, turistico?' 'Si' 'Cuántos días?' 150 (in het engels, jaaaa die getallen, moet ik nog even aan werken) 'Ok', en hij vulde 180 dagen in en 4 stempels. Hoppa, druk gemaakt om niks. :D
Toen met backpack en daypack naar buiten, wáááárm. Tjuus. Buskaartje gekocht en die kwam 10 minuten later. We reden langs kleine huisjes en heel veel mensen stonden langs de weg te wachten. Op een bus?
In de verte zag je de hotelstrip, wát een hoop hotels! Maar ik ging richting centrum. Daar aangekomen, moest ik eerst bij dat busstation een kaartje regelen voor de nachtbus voor de volgende dag. Ook dat lukte weer! Vervolgens pakte ik de routebeschrijving voor het hostel erbij. Thirza weet hiervan, ik kan zo overtuigend overkomen dat ik de weg weet, dat ík het zelfs geloof. Dus daar ging ik, totáál de verkeerde kant op. Op een gegeven moment toch maar besloten dat ik het eens moest vragen en die jongen moest dezelfde kant op, dus die heeft me de goede kant op gewezen. Het was gewoon oprecht heel dichtbij dat busstation.. Jammer weer. En het was wárm! Bij het hostel meteen onder de douche en toen een biertje besteld. Corona!
Om half 8 was het etenstijd en zaten we met alle gasten aan een lange tafel. Heel gezellig. Veel mensen uit de VS en Canada, want Canada heeft Springbreak. Geen één Nederlander. Nog nooooit meegemaakt in een hostel. Hostel had hele strenge regel; je moest met links drinken. Anders hoorde je van allerlei kanten BUFFELO en moest je dat drankje atten, Gelukkig had ik het goede excuus 'jetlag', dus zagen ze het door de vingers.
Ik hield het vol tot half 10 (half 5 's nachts in Nederland) en ik heb niet gemerkt dat mijn hoofd het kussen raakte. :D
De volgende dag was het weeeeer warm en ik ging ik rond half 10 na een heerlijk ontbijt met bus 1 richting Playa. Geen idee waar ik eruit moest, ik had ook geen kaart of iets.. zucht.. maar er was een jongen met handdoek, dus dat werd mijn stalkslachtoffer. :D Op een gegeven zat ik al een halfuur in die bus en waren er verschillende playa's voorbij gegaan. Toen besloot ik om maar even naar hem toe te lopen en toe te geven dat ik hem stalkte. Vond hij natuurlijk wel grappig en hij zei dat we er bijna waren. Nou, het was de moeite waard. Playa Delfines. PRACHTIG. (kijk even bij foto's)
Ik had geen bikini of iets aan, want daar is dat lijf van mij nog niet aan toe.. Dus een beetje met de voetjes in het water en me een ongeluk geschrokken van een laagvliegende PELICAAN. Tjuus, op dat moment realiseerde ik me dat ik écht ver van huis ben, want die hebben we in Loo niet.
Via de kustlijn liep ik vervolgens weer richting Cancún en passeerde de grootste hotels die ik ooit gezien heb. Mijn flesje water was inmiddels thee zonder smaak, dus ik wilde wel ergens wat drinken. Er waren echter geen terrassen ofzo, alleen de hotels. Na een uurtje gelopen te hebben en de zon brandde wel aardig, besloten om bij een hotel te gaan zitten. Supermooi hotel en goede plek. Ik bestelde een cola. 'Cola con tequila?' Nou, om half 12 hoeft dat voor mij nog niet zo. Ik zat daar wel prima en na een tijdje vroeg de jongen of ik ook wat wilde eten. Ik legde hem uit dat ik niet in het hotel logeerde en of dat een probleem was. Hij dacht even na, maar besloot toen van niet. Dus heeeel lekker gegeten en toen ik vroeg om la cuenta por favor, hoefde ik niet te betalen! Jeej! Superlief, dus een goede fooi gegeven en toen via het hotel weer naar buiten. Wát een hotel, ik heb een foto van de binnenplaats, pffft.
Toen met de bus weer naar Cancun en bíjna in een keer goed gelopen naar het hostel, na een halfuur de verkeerde kant op te lopen.. Bij het hostel aangekomen weer even gedoucht en vervolgens naar Walmart. Zie ik altijd in Amerikaanse films en het was inderdaad enorm, maar wel vergelijkbaar met een Hypermarché in Frankrijk. Paar broodjes en drinken gekocht voor de busreis.
Vervolgens nog een drankje gedaan in het hostel en kwam ik in gesprek met een jongen uit Londen en een Canadees en het ging over de Olympische Spelen. HAHA, dat was best leuk. Vooral om het feit dat het me eigenlijk niet heel veel interesseert, maar als een Canadees zegt dat Nederland het heeel goed doet op 'speedskating', word je er ergens toch heel trots van.
Op het moment dat ik me afvroeg hoe laat mijn bus eigenlijk ging, was dat een kwartier later, dus heerste er PANIEK. Snel die backpack weer opgeslingerd, daypack om mn arm (dat moét echt makkelijker kunnen, wat een gemartel) en snelwandelend richting busstation. Nét op tijd, ik ging zitten en de bus reed. Pfioew. Hele fijne grote stoelen en je kon er wel goed in chillen. Slapen niet zo fijn, maar dat is nog nooit gelukt in een bewegend voertuig. Rond half 6 werd het licht dus kon ik naar buiten kijken. Werkelijk waar prachtig. Heel groen, drassig, overal paarden en vogels. Veel water.
Om 8 uur kwam ik aan in Villahermosa en al snel had Rafael, de man bij wie ik de komende maanden woon en die de therapieën geeft, mij gevonden en gingen we via de markt naar hun huis. Een heel mooi ruim huis en ik heb een kamer met eigen badkamer en AIRCO <3.
Meteen even een paar uurtjes geslapen en vervolgens met een broodje kaas richting het Centro. Alexandra, de dochter van Rafael en Patricia opgehaald onderweg. Echt een schatje en ze valt echt op met haar blonde haar, de rest is allemaal donker. Bij het Centro waren er 3 therapieën, dus het was een rustige dag. Een beetje vanuit de hangmat gekeken en daarna weer richting casa. Nu met een volle buik, Pollo langs de weg, op de bank met het laptopje op schoot. Oja, en vanaf nu is het Spaans, gewoon, alleen maar Spaans..
Dit is een heeeel lang verhaal geworden, haha, maar het waren zoveel nieuwe indrukken, ik heb nog steeds het gevoel dat het kort maar krachtig is. Het is nu half 9 's avonds en ik wil eigenlijk wel weer slapen. Zo meuh, zo meuh.. :D
Hasta Luego!
Béétje vergeten de wekker te zetten, op alleen maar de belangrijkste dag van het jaar. Gelukkig was ik verder startklaar, dus bed uitgerold, in de kleren, in de auto. Onderweg naar Düsseldorf regende het, maar dat is altijd fijn als je weggaat. Daar aangekomen waren we vroeg, dus tijd zat voor alles. Na het inchecken was het tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Tot over een halfjaar!
Daarna ging alles prima. In het vliegtuig zat ik in het midden met 4 stoelen naast elkaar op een buitenste stoel met een stoel naast mij vrij, chill. Iedere 2 uur kregen we te eten en te drinken en ik heb 5 films gekeken. Prima reis. Aangekomen in Cancún stond er een lánge rij voor de buitenlanders die Mexico in wilden. Ik ging voor het toeristenvisum van 180 dagen, maar had op forums verschillende verhalen gelezen over allerlei verhalen van mensen die het hemd van het lijf gevraagd werd over inkomens, het eventueel garant staan van iemand voor jouw inkomen, het doel van je bezoek, dat je álle adressen moest weten van waar je heen ging, dus daar maakte ik me uiteraard druk om. Na 3 kwartier was ik aan de beurt. (Bij een jongen die 13 leek, maar ik neem aan dat ie dat niet was.)
'Hola, turistico?' 'Si' 'Cuántos días?' 150 (in het engels, jaaaa die getallen, moet ik nog even aan werken) 'Ok', en hij vulde 180 dagen in en 4 stempels. Hoppa, druk gemaakt om niks. :D
Toen met backpack en daypack naar buiten, wáááárm. Tjuus. Buskaartje gekocht en die kwam 10 minuten later. We reden langs kleine huisjes en heel veel mensen stonden langs de weg te wachten. Op een bus?
In de verte zag je de hotelstrip, wát een hoop hotels! Maar ik ging richting centrum. Daar aangekomen, moest ik eerst bij dat busstation een kaartje regelen voor de nachtbus voor de volgende dag. Ook dat lukte weer! Vervolgens pakte ik de routebeschrijving voor het hostel erbij. Thirza weet hiervan, ik kan zo overtuigend overkomen dat ik de weg weet, dat ík het zelfs geloof. Dus daar ging ik, totáál de verkeerde kant op. Op een gegeven moment toch maar besloten dat ik het eens moest vragen en die jongen moest dezelfde kant op, dus die heeft me de goede kant op gewezen. Het was gewoon oprecht heel dichtbij dat busstation.. Jammer weer. En het was wárm! Bij het hostel meteen onder de douche en toen een biertje besteld. Corona!
Om half 8 was het etenstijd en zaten we met alle gasten aan een lange tafel. Heel gezellig. Veel mensen uit de VS en Canada, want Canada heeft Springbreak. Geen één Nederlander. Nog nooooit meegemaakt in een hostel. Hostel had hele strenge regel; je moest met links drinken. Anders hoorde je van allerlei kanten BUFFELO en moest je dat drankje atten, Gelukkig had ik het goede excuus 'jetlag', dus zagen ze het door de vingers.
Ik hield het vol tot half 10 (half 5 's nachts in Nederland) en ik heb niet gemerkt dat mijn hoofd het kussen raakte. :D
De volgende dag was het weeeeer warm en ik ging ik rond half 10 na een heerlijk ontbijt met bus 1 richting Playa. Geen idee waar ik eruit moest, ik had ook geen kaart of iets.. zucht.. maar er was een jongen met handdoek, dus dat werd mijn stalkslachtoffer. :D Op een gegeven zat ik al een halfuur in die bus en waren er verschillende playa's voorbij gegaan. Toen besloot ik om maar even naar hem toe te lopen en toe te geven dat ik hem stalkte. Vond hij natuurlijk wel grappig en hij zei dat we er bijna waren. Nou, het was de moeite waard. Playa Delfines. PRACHTIG. (kijk even bij foto's)
Ik had geen bikini of iets aan, want daar is dat lijf van mij nog niet aan toe.. Dus een beetje met de voetjes in het water en me een ongeluk geschrokken van een laagvliegende PELICAAN. Tjuus, op dat moment realiseerde ik me dat ik écht ver van huis ben, want die hebben we in Loo niet.
Via de kustlijn liep ik vervolgens weer richting Cancún en passeerde de grootste hotels die ik ooit gezien heb. Mijn flesje water was inmiddels thee zonder smaak, dus ik wilde wel ergens wat drinken. Er waren echter geen terrassen ofzo, alleen de hotels. Na een uurtje gelopen te hebben en de zon brandde wel aardig, besloten om bij een hotel te gaan zitten. Supermooi hotel en goede plek. Ik bestelde een cola. 'Cola con tequila?' Nou, om half 12 hoeft dat voor mij nog niet zo. Ik zat daar wel prima en na een tijdje vroeg de jongen of ik ook wat wilde eten. Ik legde hem uit dat ik niet in het hotel logeerde en of dat een probleem was. Hij dacht even na, maar besloot toen van niet. Dus heeeel lekker gegeten en toen ik vroeg om la cuenta por favor, hoefde ik niet te betalen! Jeej! Superlief, dus een goede fooi gegeven en toen via het hotel weer naar buiten. Wát een hotel, ik heb een foto van de binnenplaats, pffft.
Toen met de bus weer naar Cancun en bíjna in een keer goed gelopen naar het hostel, na een halfuur de verkeerde kant op te lopen.. Bij het hostel aangekomen weer even gedoucht en vervolgens naar Walmart. Zie ik altijd in Amerikaanse films en het was inderdaad enorm, maar wel vergelijkbaar met een Hypermarché in Frankrijk. Paar broodjes en drinken gekocht voor de busreis.
Vervolgens nog een drankje gedaan in het hostel en kwam ik in gesprek met een jongen uit Londen en een Canadees en het ging over de Olympische Spelen. HAHA, dat was best leuk. Vooral om het feit dat het me eigenlijk niet heel veel interesseert, maar als een Canadees zegt dat Nederland het heeel goed doet op 'speedskating', word je er ergens toch heel trots van.
Op het moment dat ik me afvroeg hoe laat mijn bus eigenlijk ging, was dat een kwartier later, dus heerste er PANIEK. Snel die backpack weer opgeslingerd, daypack om mn arm (dat moét echt makkelijker kunnen, wat een gemartel) en snelwandelend richting busstation. Nét op tijd, ik ging zitten en de bus reed. Pfioew. Hele fijne grote stoelen en je kon er wel goed in chillen. Slapen niet zo fijn, maar dat is nog nooit gelukt in een bewegend voertuig. Rond half 6 werd het licht dus kon ik naar buiten kijken. Werkelijk waar prachtig. Heel groen, drassig, overal paarden en vogels. Veel water.
Om 8 uur kwam ik aan in Villahermosa en al snel had Rafael, de man bij wie ik de komende maanden woon en die de therapieën geeft, mij gevonden en gingen we via de markt naar hun huis. Een heel mooi ruim huis en ik heb een kamer met eigen badkamer en AIRCO <3.
Meteen even een paar uurtjes geslapen en vervolgens met een broodje kaas richting het Centro. Alexandra, de dochter van Rafael en Patricia opgehaald onderweg. Echt een schatje en ze valt echt op met haar blonde haar, de rest is allemaal donker. Bij het Centro waren er 3 therapieën, dus het was een rustige dag. Een beetje vanuit de hangmat gekeken en daarna weer richting casa. Nu met een volle buik, Pollo langs de weg, op de bank met het laptopje op schoot. Oja, en vanaf nu is het Spaans, gewoon, alleen maar Spaans..
Dit is een heeeel lang verhaal geworden, haha, maar het waren zoveel nieuwe indrukken, ik heb nog steeds het gevoel dat het kort maar krachtig is. Het is nu half 9 's avonds en ik wil eigenlijk wel weer slapen. Zo meuh, zo meuh.. :D
Hasta Luego!
-
22 Februari 2014 - 05:17
Karien:
He Tinus!!
Wat leuk om te lezen hoe het gaat ♡
GELUKKIG gaat alles goed met oe ;-)
Dikke knuff
(Jaloeeerrssss) -
22 Februari 2014 - 09:11
Patricia:
Haha geweldig dit, je schrijft precies zoals je praat!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Xx -
22 Februari 2014 - 10:49
Bas Bolink:
Ze schrijft inderdaad als ze praat. En ook zo veel. -
22 Februari 2014 - 11:16
Linda Baarslag:
Hey,
Leuk om te lezen hoor! Je hebt al heel wat meegemaakt in 2 dagen ;) heel veel plezier daar en geniet ervan!
-
22 Februari 2014 - 11:48
Kelly:
Tientje!!
Wat super heerlijk om je avonturen te lezen =D net voorgelezen aan mn mama en zusje, die vonden het ook erg leuk!
Lekker genieten meis, kijk uit naar je komende blogs, lekker blijven schrijven!
Dikke kus <3
Ps: Je blog blijft wel gewoon in het Nederlands toch? ^^ -
22 Februari 2014 - 12:25
De Mama:
Die pelikaan, geweldig. Zoiets 'onnozels' zorgt dan opeens voor de cultuurschok. En nu de rest nog...xxx
-
22 Februari 2014 - 15:49
Shanti:
Hey Chica!
Wat een geweldig verhaal en super foto's!
Ben benieuwd naar de rest! Rust lekker uit en ik zie je verhalen tegemoet :D
Xx -
22 Februari 2014 - 23:28
Diana:
Goed begin en leuk beschreven, ga zo door met je Girlpowerrrrrrr! -
23 Februari 2014 - 16:39
Clasine:
Leuk om te lezen, dat alles zo goed gaat.
Besos -
28 Februari 2014 - 20:27
Carlijn:
Beetje late reactie, en ik verzin gewoon een excuus: Eefje.
Had het alláng al gelezen. Superleuk! En haha, thee zonder smaakje. Wel een beetje Platvoet-humor.
Inmiddels een beetje gesettled in villahermosa?
We skaipen!
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
